1. «Niewiasto, oto syn Twój!» (J 19, 26).
Gdy zbliża się ku końcowi Rok Jubileuszowy,
w którym Ty, o Matko, na nowo
ofiarowałaś nam Jezusa,
błogosławiony owoc Twego przeczystego łona,
Wcielone Słowo, Odkupiciela świata,
szczególne wzruszenie budzą w nas te słowa,
bo kierują nasze myśli ku Tobie
i czynią Cię naszą Matką:
«Niewiasto, oto syn Twój!»
Zawierzając Ci apostoła Jana,
a wraz z nim synów Kościoła i wszystkich ludzi,
Chrystus nie umniejszył, ale raczej potwierdził
swą rolę jedynego Zbawiciela świata.
Ty jesteś blaskiem, który nie przyćmiewa
światłości Chrystusa, bo istniejesz w Nim i przez Niego.
Całą swą istotą mówisz fiat: Tyś jest Niepokalana,
w Tobie jaśnieje pełnia łaski.
I oto Twoje dzieci gromadzą się wokół Ciebie
u zarania nowego Millennium.
Głosem Następcy Piotra,
z którym łączą się liczni pasterze,
przybyli tu z wszystkich części świata,
Kościół z ufnością błaga Cię dziś o wstawiennictwo,
uciekając się pod Twoją macierzyńską opiekę
w obliczu wyzwań, jakie kryje przyszłość.
2. W tym roku łaski
wielu zaznało i nadal zaznaje
przeobfitej radości z daru miłosierdzia,
którego Ojciec udzielił nam w Chrystusie.
W Kościołach partykularnych rozsianych po świecie,
a zwłaszcza tutaj, w centrum chrześcijaństwa,
wiele różnych grup wiernych przyjęło ten dar.
To miejsce rozbrzmiewało entuzjazmem młodzieży,
stąd zanosili swoje modlitwy chorzy.
Tędy przeszli kapłani i zakonnicy,
artyści i dziennikarze,
ludzie pracy i nauki,
dzieci i dorośli, i wszyscy
rozpoznali w Twoim umiłowanym Synu Słowo Boże,
które stało się ciałem w Twoim łonie.
Swoim wstawiennictwem wyjednaj nam,
o Matko, aby owoce tego Roku nie zostały zmarnowane,
a ziarna łaski rozwijały się
aż do pełnej miary świętości, do jakiej wszyscy jesteśmy powołani.
3. Pragniemy Ci dzisiaj zawierzyć przyszłość, która nas czeka,
prosząc Cię, byś towarzyszyła nam w drodze.
Żyjemy w niezwykłej epoce,
porywającej i zarazem pełnej sprzeczności.
Ludzkość dysponuje dziś
niesłychanie skutecznymi środkami,
którymi może zamienić świat w kwitnący ogród
albo obrócić go w ruinę.
Posiadła niezwykłe możliwości oddziaływania
na same źródła życia:
może je wykorzystywać ku dobru,
w granicach zakreślonych przez prawo moralne,
ale może też iść za głosem krótkowzrocznej pychy,
która każe nauce odrzucać wszelkie ograniczenia
i prowadzi ją nawet do podeptania szacunku
należnego każdej istocie ludzkiej.
Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek w przeszłości
ludzkość stoi na rozdrożu.
Także teraz, Najświętsza Panno,
zbawienie jest tylko i wyłącznie w Twoim Synu Jezusie.
4. Dlatego, Matko, pragniemy zabrać Cię do siebie
jak apostoł Jan (por. J 19, 27),
aby uczyć się od Ciebie, jak naśladować Twego Syna.
«Niewiasto, oto dzieci Twoje!»
Stajemy tutaj przed Tobą,
aby zawierzyć Twojej macierzyńskiej opiece
samych siebie, Kościół i cały świat.
Proś za nami Twego umiłowanego Syna,
aby udzielił nam obficie Ducha Świętego,
Ducha prawdy, który jest źródłem życia.
Przyjmij Go dla nas i z nami,
jak w pierwotnej wspólnocie jerozolimskiej,
zgromadzonej wokół Ciebie w dniu Pięćdziesiątnicy (por. Dz 1, 14).
Niech Duch otworzy serca na sprawiedliwość i miłość,
niech prowadzi ludzi i narody ku wzajemnemu zrozumieniu
i wzbudza w nich stanowczą wolę pokoju.
Zawierzamy Ci wszystkich ludzi,
poczynając od najsłabszych: dzieci,
które jeszcze nie przyszły na świat oraz te,
które narodziły się pośród ubóstwa i cierpienia,
młodych poszukujących sensu, ludzi pozbawionych pracy,
nękanych przez głód i choroby.
Zawierzamy Ci rozbite rodziny,
starców pozbawionych opieki i wszystkich,
którzy są samotni i nie mają nadziei.
5. O Matko, która znasz cierpienia i nadzieje Kościoła i świata,
wspomagaj swoje dzieci w codziennych próbach,
jakich życie nie szczędzi nikomu, i spraw,
aby dzięki wspólnym wysiłkom wszystkich
ciemności nie przemogły światła.
Tobie, Jutrzenko zbawienia,
powierzamy naszą drogę w nowym Millennium,
aby pod Twoim przewodnictwem wszyscy ludzie odnaleźli Chrystusa,
światłość świata i jedynego Zbawiciela,
który króluje z Ojcem i Duchem Świętym na wieki wieków.
Amen.
