Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? (IV)
III Tydzień Wielkiego Postu
Panie! Ty skarżysz się. Więc wolno tak? Wołasz do Boga słowami psalmu. To modlitwa boleści, bezsiły, samotności. Jeśli Ty, Jezu, modlisz się na dnie nędzy, to czy jest taka otchłań, z której nie można by wołać do Ojca? Czy jest taka rozpacz, która nie mogłaby stać się modlitwą? Jezu, przemień każdą moją skargę w modlitwę do Ojca. Choćbym szedł przez ciemną dolinę, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Wołanie z dna piekła – ks. Tomasz Jaklewicz
Nie chcieli takiego mesjasza Rozmowa Marcina Jakimowicza z ojcem Adamem Piecuchem, paulinem
Dotknąłem piekła – Ostatnia deska ratunku
ks. Kazimierz Orzechowski
Byłem bardzo ciężko chory na raka trzustki – opowiada ks. Kazimierz Orzechowski. – Otaczała mnie duchowa pustka, ciemność, zapaść. Przyszli znajomi aktorzy i klepią po ramieniu: „Módl się, trzymaj się, Pan Bóg pomoże!”.
A ja wtedy krzyczę: „Dajcie mi spokój! Nic mi już nie pomoże! Nie chcę waszej modlitwy! Ona nic nie zmieni! Mam już dosyć”. I ja, kapłan katolicki, czuję, że schodzę do piekła. Fizyczne doświadczenie: otwierają się przede mną bramy otchłani.
Spocony pomyślałem: „Jezus, Maria, gdybym miał teraz umrzeć, to chyba moje sumienie skazałoby mnie na piekło”. Bo to nie Pan Bóg cię skarze, ale sam wybierasz! Leżę i czuję, że dotykam piekła. I resztką sił uchwyciłem się kurczowo Bożego Miłosierdzia i krzyknąłem: „Jezu, ratuj!”. I czuję, jak chwyta mnie Jego ręka. Natychmiast! I dziś wiem, że gdybym był w największym piekle życia, wystarczy krzyknąć: „Ratuj!” i On mnie natychmiast wyciągnie. Takie miałem doświadczenie. Głębokie, bolesne, prawdziwe. Zstąpienie w potępienie, odtrącenie. Dziś uważam to za wielką łaskę.
Wg http://gosc.pl/doc/793450.Boze-moj-Boze-moj-czemus-Mnie-opuscil-IV
